Alles tamam!

bonjour tout-le-monde, au nom de jetair, sunjets et splash travel je vous souhaite la bienvenue en turquie!

excuses voor het late updaten, ik zal proberen de indrukken van de laatste 5 weken hier eens neer te poefen. en omdat het voor de meesten onder u nu blok is, zal ik trachten er een academisch verantwoorde structuur in te steken, haal die fluostift maar boven!

le pays, la vie politique

turkije is een land met ongelooflijk veel mogelijkheden, en ongelooflijk weinig visie. de natuur is hier fenomenaal schoon, en ze hebben gigantisch veel vrije ruimte om interessante dingen mee te doen. dat beseffen de turken zelf echter niet, en ongebreidelde verkaveling en dito vervuiling blijkt dan ook eerder regel dan uitzondering. niet dat wij belgen op dat vlak veel recht van spreken hebben, natuurlijk, maar het is echt wel frappant hoe onverzorgd er met het land wordt omgesprongen, en hoe onverschillig de turken daar over denken. ruimtelijke ordening is een begrip dat hier even serieus genomen wordt als de voorrang van rechts, waarover later meer.

op politiek vlak is het zeer frustrerend om zien hoe weinig de mensen daarbij stilstaan, het is nog erger dan bij ons! de presidentsverkiezingen die er aan komen worden dan ook voornamelıjk voorafgegaan door platte propaganda en wederzijdse lastercampagnes. de oudste truuken worden uit de doos gehaald om de kiezer toch maar over de streep te trekken.
in turkije zijn er twee grote fracties: enerzijds heb je de kemalisten, die de bewonderenswaardige waarden van mustafa kemal ataturk behartigen, en anderzijds heb je de traditionalisten, die het land liever als een moslimstaat zouden besturen, naar iraans model, en het de klok dus honderd jaar terug willen draaien. deze twee fracties hebben echter beiden slechts een kleine die-hard aanhang, waardoor de strijd om het politieke middenveld hier zeer belangrijk is, en dan ook keihard gestreden wordt.
de traditionalisten hebben een groot voordeel: de president wordt aangesteld (na verkiezinegen, natuurlijk) door het parlement, dat traditioneel gekleurd is. het feit dat dit parlement nu in het laatste jaar van de legislatuur zit, roept uiteraard grote vraagtekens op: ware volksvertegenwoordiging lijkt ver weg. maar soit, de agenda wordt nu al volledig bepaald door de verkiezingen en bijhorende promo-maatregelen, laat staan dat een grondwetswijziging nog binnen de mogelijkheden ligt. grote voorman van de traditionalisten is premier erdohan, al is zijn openlijke kandidaatstelling nog geen feit, maar nog slechts een publiek geheim. erdohan is in weze een echte turkse commercant: zijn populariteit is gestoeld op een islamitisch populisme waarmee hij het grootste deel van oost- en midden-turkije achter zich heeft gekregen, maar tegelijk vermijdt hij al te extreme uitspraken om west-turkije niet al te hard tegen de schenen te schoppen.
de kemalisten hebben echter ook wel enkele troeven achter de hand: de meeste burgemeesters van de grote steden steunen hun lijst, en zijn dus bereid om maatregelen te nemen die de campagne ten goede kunnen komen. het is dan ook geen toeval dat er net nu veel (geaprecieerde) infrastrucuurwerkzaamheden starten, allen aangeduid met grote borden met daarop de foto en naam van de politicus die ze mogelijk gemaakt heeft, en dat kort daarop een ander bord te zien is van dezelfde politicus, die stemadvies uitbrengt. naast deze burgemeesters hebben de kemalisten nog een belangrijke, niet te onderschatten pion: de legerleiding is door hen geleverd, en draagt dan ook zijn steentje tot de campagne bij. aangezien staatsveiligheid hier hoger in het vaandel staat dan de notie burgerrechten, hebben zij een breed scala aan mogelijkheden om de publieke opinie te sturen. eens tellen hoelang deze blog online zal staan, bijvoorbeeld.
de enigen die uit de boot vallen zijn dan ook de turkse intellectuelen: voor hen is de gedachte aan een islamstaat immers even aantrekkelijk als de gedachte aan een politiestaat. emigratie lijkt dan de enige oplossing, al vrees ik tot wat zo'n dergelijke brain-drain zou kunnen leiden...

arbeiten

de job heeft zijn toffe en zijn minder toffe kanten. deze zijn zeer gemakkelijk te definieren: leuke toeristen, mottige toeristen. gelukkig heb ik nu de verantwoordelijkheid gekregen over de stadshotels, waarvan het leeuwendeel van de klandizie in de eerste categorie onder te brengen valt.
ergens geeft het ook wel voldoening als gasten echt iets aan uw uitleg hebben, zich mede dankzij uw hulp goed kunnen amuseren, en u daar achteraf voor komen bedanken. het feit dat ik de helft van de tijd koffieslurpend in één of andere hotellobby doorbreng, brengt ook niet meteen veel stress met zich mee, natuurlijk. helaas is het de helft van de keren nesscafé, maar die bucht spoel ik dan wel weer weg met een stevige espresso in het volgende hotel.
als de verveling toeslaat, en de domme toeristenvragen bovenkomen, is het ook een simpele remedie om mijn frustraties om te buigen in een ongegeneerde verkoop: domme vragen stellen, staat gelijk aan domme excursies boeken, 't zal hun leren mij weer eens lastig te vallen met vragen over de werking van hun kamerkluis.

antalya by night

's nachts is het hier op de vliegtuigen na stil, en kruipt thomas dan ook vroeg onder de wol.

traffic

turken zijn zotten, zeker achter het stuur. spiegels zien ze als een overbodige optie, wegmarkeringen als straatvervuiling. abs blijkt hier ook niet bekend. deze factoren resulteerden erin dat ik de eerste dagen meer al slippend dan al rijdend heb doorgebracht. gelukkig ben ik nu dermate aangepast dat mijn claxon nonstop aanstaat, en ik al begin te voorzien wanneer een turk eens niét nodeloos van baanvak zal veranderen. zelfkennis hebben ze blijkbaar wel: op de bakken van de hoteleigenaars na (Merc E 55 AMG of S 600 is as good as it gets) heb ik hier nog geen enkele dure kar gezien. in friet geknalde autos met bijhorende bloederige taferelen wel, elke dag.

en dan nu... het weer!

de temperatuur stijgt dag na dag, en de zon staat ook al opmerkelijk hoger dan toen ik hier toekwam. dankzij de zee staat er wel vaak een koele bries, en de nabije bergen gunnen ons ook vaak wat welgekomen bewolking. deze zomer zal ik daar wel nog met heimwee aan terug denken, als het boven de 50 graden in de schaduw gaat, en mijn airco-installatie gesmolten uit mijn auto zal druppen. lang leve het uniform, op zo'n momenten [sic]!



later meer... nu mijn vrije dag: ik ga eens naar een museum, of zoiets! görüşürüz!!

Fototijd!

Het kantoorwerk voor vandaag zit erop, en de volgende vlucht landt pas binnen zes uur, tijd [en de nodige bandwijdte] om wat foto's up te loaden, dus! ze zijn de eerste dag getrokken, de rest moet nog op USB overgezet worden [het fototoestel flipt bij turkse pc's].

klein maar fijn = minder poetsvenijn

10 op 5, dat vraagt om een barbeque!

zee en bergen met skipistes, vanop het terras gezien

uiteraard!

tja...

Ook dit is Turkije

Gisterenavond had ik - speciaal voor jullie, uiteraard - een geweldig stukje neergeschreven, boordevol toffe anecdotes, interessante weetjes en prachtige foto's. Net voor ik op publish zou geduwd hebben, viel plots half Antalya zonder stroom. Wat jammer, nou!

Dankzij deze panne kan ik u wel tonen hoe een Turks internetcafee er in het donker uitziet!

Links ziet u een lokale gamer die duidelijk van plan is om te wachten tot de panne over is, rechts de eigenaar die zich verbaasd afvraagt wat dat rode lichtje [mijn pre-flash] precies is, en rechts aan de muur gouwe ouwe Ataturk die er zoals steeds vrij kalm bij blijft. De dame met de lelijke baby is duidelijk van plan te vertrekken.

Binnenkort meer nieuws en fotos, nu op naar de luchthaven!

Toegekomen

aangezien ik eerst moet wennen aan het turkse toetsenbord - een combinatie van qwerty en rare tekentjes - zal het wel even duren tot ik een deftige tekst neergeblogd krijg. ik kan alvast zeggen dat alles hier tot nog toe dik in orde is, hey ik vond net de komma, me likes!

stel het nog goed allemaal, het werk roept. gurusmek uzere!

Güle Güle !!

Halleluja, mijn eerste post!

Deze keer nog vanuit het koude België, maar binnenkort live and direct from Antalya, Turkije.
Als jullie dit lezen, ben ik waarschijnlijk reeds vertrokken, aangekomen, of neergestort. In de eerste twee gevallen kan je hier binnenkort meer nieuws verwachten, in het derde krijg je wel een kaartje met de post.

Tot binnenkort!